Psychosociale zorg bij IBD

Heb je het gevoel dat je werk al je energie opeist? Ben je bang dat je niet met vrienden uit eten kan vanwege angst voor een diarree-aanval, beleef je in gedachten traumatische ziekenhuiservaringen steeds opnieuw of zit je helemaal niet lekker in je vel? Hoort dat ‘gewoon’ bij het hebben van een chronische ziekte? Is het nodig hiervoor hulp te vragen?

Nieuw evenwicht vinden

Niet iedereen met IBD ervaart psychosociale klachten of heeft therapie nodig. Soms lukt het mensen na een tijdje de ziekte een plek in hun leven te geven. Sommigen vinden een evenwicht: een nieuwe manier om met hun lichaam, gevoelens en omgeving, om te gaan. Zij passen hun leven aan, bekijken wat ze wel kunnen, nemen voldoende rust, maken nieuwe plannen en pakken activiteiten op waar zij vóór de ziekte plezier aan beleefden. Dit kan helpen om de nieuwe situatie - in ieder geval beter - te aanvaarden.

Wanneer heb je psychologische hulp nodig?                                                  

Soms gaat de boosheid, de angst of het piekeren niet over. En je weet hier niet goed mee om te gaan. Het belangrijkste, als je dergelijke problemen of hinder ervaart in jouw dagelijks leven, is hulp te vragen.Als jij het gevoel hebt dat er iets niet klopt en dat je het even niet alleen kan dan is het voldoende om dat gevoel serieus te nemen.

Ook wanneer je je bewust wordt van het feit dat deze ziekte levenslang is en je moeite hebt om hiermee om te gaan, is het belangrijk hier aandacht voor te hebben. Je wordt je bewust van je beperkingen en aanpassingen in je leven en dingen die je wellicht niet meer kunt doen. Het is dan goed om hulp te vragen en te kijken met wie je hierover kan spreken, bijvoorbeeld je partner, familie of goede vriendin. Als dit minder goed lukt, kun je dit met zorgverleners, zoals de verpleegkundig specialist, psychosociaal therapeut of een coach doen. 

Bespreek het!

Misschien vind je het lastig om hulp te vragen en jouw gevoelens te bespreken. Je bent misschien bang dat het raar is wat je voelt of je schaamt je ervoor, maar dat hoeft niet. Heel veel mensen voelen hetzelfde als jij. Wees niet bang om hulp te vragen. Kaart het aan bij jouw MDL-arts of -verpleegkundige. Zij kunnen je ook doorverwijzen naar een (medisch) psycholoog of maatschappelijk werker.

‘Tijdens mijn ergste opvlamming had ik verschijnselen van een depressie vanwege mijn ziekte. Ik zag het licht aan het einde van de tunnel niet meer. Hierover praten met iemand, die mij kon helpen mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen, was zeer behulpzaam.’

Er zijn ook websites die je kunnen helpen om inzicht te krijgen in jouw gezondheid. Je leest er meer over bij ‘Wil je meer weten?’